Remot Budunku UM i Starostwa

Do około 21 maja 2025 roku potrwa remont wejścia i elewacji głównego budynku Urzędu Miejskiego w Wieluniu i Starostwa Powiatowego w Wieluniu.

Etapy remontu:

Etap 1: Ocena Stanu i Planowanie

1. Ekspertyza Techniczna:
   • Ocena Konstrukcji: Dokładne sprawdzenie stanu technicznego murów, fundamentów, stropów, więźby dachowej portyku, kolumn (jeśli występują), schodów i balustrad. Należy zidentyfikować wszelkie pęknięcia, zawilgocenia, zagrzybienia, uszkodzenia mrozowe czy osiadanie.
   • Badanie Materiałów: Zidentyfikowanie oryginalnych materiałów (rodzaj cegły, kamienia, zapraw, tynków, drewna, pokrycia dachowego portyku) i technik wykonawczych. Czasem wykonuje się odkrywki stratygraficzne tynków, aby poznać pierwotną kolorystykę i fakturę.
   • Ocena Stolarki i Ślusarki: Sprawdzenie stanu okien, drzwi wejściowych, krat, balustrad.
2. Kwerenda Historyczna i Dokumentacja:
   • Zebranie wszelkich dostępnych materiałów archiwalnych, zdjęć, planów dotyczących wyglądu dworku w przeszłości. To kluczowe dla odtworzenia oryginalnych detali.
3. Projekt Remontu:
   • Opracowanie szczegółowego projektu remontu przez architekta i konstruktora, najlepiej z doświadczeniem w pracy z obiektami zabytkowymi. Projekt powinien uwzględniać wyniki ekspertyzy i kwerendy.
   • Projekt powinien określać zakres prac, technologie naprawcze, materiały (kompatybilne z historycznymi) oraz detale architektoniczne do odtworzenia lub konserwacji.
4. Pozwolenia:
   • Pozwolenie na budowę: Zazwyczaj wymagane przy tego typu pracach.
   • Zgoda Konserwatora Zabytków: Jeśli dworek jest wpisany do rejestru zabytków lub znajduje się w strefie ochrony konserwatorskiej, każda ingerencja w jego substancję (w tym remont elewacji i portyku) wymaga uzyskania pozwolenia od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Procedura ta może być czasochłonna i wymagać uzgodnień projektu.
5. Wybór Wykonawcy:
   • Kluczowe jest znalezienie firmy lub rzemieślników z doświadczeniem w renowacji obiektów zabytkowych, znających tradycyjne techniki i materiały.

Etap 2: Prace Remontowe – Portyk

1. Zabezpieczenie: Odpowiednie zabezpieczenie terenu budowy, ewentualne podstemplowanie elementów konstrukcyjnych portyku, jeśli ich stan tego wymaga.
2. Kolumny/Filary:
   • Czyszczenie: Usunięcie zabrudzeń, nawarstwień biologicznych (mchy, porosty), ewentualnych wtórnych powłok malarskich odpowiednimi metodami (np. mycie niskociśnieniowe, czyszczenie chemiczne, piaskowanie – jeśli dopuszczone przez konserwatora).
   • Naprawa Strukturalna: Uzupełnienie ubytków w cegle/kamieniu specjalnymi masami renowacyjnymi, spoinowanie (wymiana lub uzupełnienie fug), ewentualne wzmocnienia konstrukcyjne. W przypadku kolumn drewnianych – naprawa lub wymiana uszkodzonych fragmentów, impregnacja.
   • Rekonstrukcja: Jeśli elementy są zbyt zniszczone, może być konieczna ich rekonstrukcja na wzór oryginału.
3. Strop/Dach Portyku:
   • Sprawdzenie i ewentualna naprawa lub wymiana belek stropowych/więźby.
   • Naprawa lub wymiana pokrycia dachowego (np. dachówka ceramiczna, blacha) zgodnie z historycznym wzorem.
   • Naprawa lub wymiana obróbek blacharskich i orynnowania.
   • Od spodu – naprawa tynków lub odtworzenie boazerii/podbitki.
4. Schody i Podest:
   • Naprawa lub wymiana okładzin (kamień, cegła, terakota).
   • Naprawa konstrukcji schodów.
   • Konserwacja lub rekonstrukcja balustrad (metalowych, drewnianych, murowanych).
5. Elementy Dekoracyjne: Staranna konserwacja lub rekonstrukcja gzymsów, boniowania, detali architektonicznych.

Etap 3: Prace Remontowe – Elewacja

1. Czyszczenie: Podobnie jak przy portyku, czyszczenie elewacji z zabrudzeń, nalotów, starych powłok malarskich metodami dobranymi do materiału i stanu zachowania.
2. Naprawa Murów:
   • Usunięcie luźnych, zdegradowanych fragmentów tynku.
   • Naprawa pęknięć muru (np. przez zszywanie, iniekcje).
   • Uzupełnienie ubytków w cegłach lub kamieniu.
   • Spoinowanie murów ceglanych/kamiennych przy użyciu zapraw o odpowiedniej recepturze (często wapiennych lub wapienno-trasowych).
3. Tynkowanie:
   • Zastosowanie odpowiednich tynków renowacyjnych (jeśli występuje problem zasolenia lub zawilgocenia) lub tradycyjnych tynków wapiennych, ewentualnie wapienno-cementowych (z ograniczoną ilością cementu), o fakturze i uziarnieniu zbliżonym do oryginału. Unikanie szczelnych tynków cementowych jest kluczowe dla „oddychania” starych murów.
   • Odtworzenie detali tynkarskich: gzymsów, opasek okiennych, boniowania.
4. Stolarka Okienna i Drzwiowa:
   • Renowacja: Preferowana opcja to staranna renowacja istniejącej historycznej stolarki (oczyszczenie, naprawa ubytków, wymiana uszkodzonych elementów, kitowanie, malowanie).
   • Rekonstrukcja: Jeśli stolarka jest zniszczona lub nieoryginalna, wykonuje się jej rekonstrukcję na podstawie dokumentacji lub zachowanych wzorów, z zachowaniem podziałów, profili i materiału (najczęściej drewno).
5. Malowanie:
   • Zastosowanie farb paroprzepuszczalnych (umożliwiających odparowanie wilgoci z muru), takich jak farby wapienne, krzemianowe (silikatowe) lub silikonowe.
   • Kolorystyka powinna być dobrana na podstawie badań stratygraficznych lub materiałów archiwalnych i uzgodniona z konserwatorem zabytków.
6. Inne Elementy: Renowacja lub wymiana parapetów, rur spustowych, gzymsów, ewentualnych elementów dekoracyjnych (płaskorzeźby, herby).

Etap 4: Prace Końcowe

1. Montaż: Ponowny montaż odrestaurowanych elementów (kraty, balustrady, lampy, numer domu).
2. Impregnacja: W niektórych przypadkach stosuje się hydrofobizację (impregnację chroniącą przed wodą), szczególnie na cokołach, schodach czy oczyszczonych powierzchniach kamiennych/ceglanych – ale zawsze po konsultacji ze specjalistą/konserwatorem.
3. Porządkowanie Terenu: Usunięcie pozostałości materiałów budowlanych, uporządkowanie otoczenia.

Kluczowe Zasady:

• Poszanowanie Substancji Zabytkowej: Maksymalne zachowanie oryginalnych materiałów i detali. Wymiana tylko tego, co jest absolutnie konieczne.
• Materiały Kompatybilne: Stosowanie materiałów (zaprawy, tynki, farby) chemicznie i fizycznie zgodnych z historycznymi, aby uniknąć uszkodzeń (np. zasolenia, zawilgocenia, pękania). Szczególnie ważne jest stosowanie materiałów paroprzepuszczalnych.
• Odwracalność: W miarę możliwości stosowanie technik, które w przyszłości będzie można usunąć bez szkody dla oryginału (dotyczy to głównie prac konserwatorskich).
• Dokumentacja: Staranna dokumentacja fotograficzna i opisowa na każdym etapie prac.

Zostaw Komentarz

Nazwa (wymagane)

E-Mail (nie będzie publikowany) (wymagane)

Strona